Capítulo Quinto

Zacisnęłam z całej siły oczy, mając nadzieję, że gdy je otworze wszystko okaże się potwornym koszmarem. Przełknęłam głośno ślinę, nerwowo bawiąc się rąbkiem mojej koszulki, gdy szybkim tempem kierowałam się w stronę drzwi. Miałam wewnątrz siebie takie uczucie, które krzyczało coraz głośniej, że ten dzień nie będzie należał do tych najlepszych.

Położyłam rękę na metalowej klamce, odwracając się do tyłu. Zmarszczyłam brwi i zacisnęłam usta w cienką linię, starając się go jakoś wystraszyć. W efekcie końcowym Niall przewrócił oczami i on rzeczywiście wydawał się być rozbawiony tą sytuacją, kiedy ja ledwo stałam na nogach.

Nigdy w życiu nie widziałam kogoś tak bardzo bipolarnego jak Niall. On w jednej chwili potrafi być bardzo przyjacielski (bardziej niż powinien) a w następnej bez problemu mógłby zmieszać mnie z błotem.

On naprawdę powinien się leczyć.

-Cześć Colton - mruknęłam głośno, przyklejając na twarzy fałszywy uśmiech, gdy nacisnęłam na klamkę i otworzyłam drzwi.

Chłopak znacząco poruszył brwiami i szeroko się uśmiechnął. Wyciągnął ramiona w moją stronę, a ja podeszłam do niego, dzięki czemu mógł zamknąć mnie w uścisku.

To nie jest tak, że ja i Colton mamy jakieś mocniejsze kontakty niż z pozostałymi przyjaciółmi. Po prostu jakoś spędzam z nim więcej czasu niż z resztą chłopaków. I jeśli mam być szczera to jeszcze niedawno miałam swój okres czasu, gdy Colton naprawdę mi się podobał. Myślę, że on o tym wiedział, ale jakoś nie robił żadnych kroków w moją stronę.

To dobijało mnie coraz bardziej.

Po prostu zastanawiam się, dlaczego musi mi zależeć na chłopaku, który jest dla mnie nieosiągalny. Jest Colton i Niall, i jak na razie nie zapowiada się, żebym była z jednym z nich.

I to boli bardziej niż powinno.

Usłyszałam głośne chrząknięcie, więc oboje oderwaliśmy się od siebie i spojrzeliśmy w głąb korytarza. To był Niall i nie za bardzo cieszył się na widok Coltona. Opierał się o framugę drzwi i wrednym spojrzeniem mierzył nas wzrokiem.

-To jest Niall, razem z Harry przyjechał wczoraj do domu - mruknęłam niepewnie, przegryzając wargę.

-Miło mi cię poznać. Chanel dużo mi o tobie opowiadała - Colton uśmiechnął się szczerze i podszedł do niego, wyciągając dłoń.

Westchnięcie ulgi uciekło z moich ust, bo chociaż Colton potrafi być miły.

Niall spojrzał na jego rękę, a potem znowu na jego twarz, a na ustach pojawił się wredny uśmiech. I znając Niall'a już bardzo długo, mogłam stwierdzić, że to nie wróży nic miłego. I miałam racje, kiedy dalej trzymał dłonie w kieszeniach.

-Zabawne, natomiast ja o tobie nic nie słyszałam.

Blondyn odpowiedział wrednie, a ja mało nie zadławiłam się własną śliną. Podniosłam jedną brew do góry, krzyżując ramiona na piersi.

Colton spojrzał na mnie zmieszany, a następnie wsunął dłonie do kieszeni, zaciskając usta. Znałam go bardzo długo i wiedziałam, że stara się być miły dla Niall'a, ale ten nie traktuje go poważnie. I też wiedziałam, że jeśli Niall dalej będzie taki wredny, Colton długo nie wytrzyma i też mu dogryzie.

Cieszyłam się tylko tym, że Colton nie poruszał dawnych spraw, które działy się pomiędzy mną, a Niallem. Ściśle mówiąc, doskonale pamiętam, jak opowiadałam wszystko mu ze szczegółami, a skończyło się na tym, że Colton obiecał mi, że jak go spotka to go zabije.

Cóż, on naprawdę jest dla mnie dobrym przyjacielem, i zależy mi na nim. Oczywiście ze wzajemnością, to znaczy tak myślę.

-Nie słuchaj go Colton, on żartuje. - powiedziałam szybko próbując jakoś naprawić tą sytuację.

Nim się obejrzałam groźne spojrzenie Nialla spoczęło na mnie, mówiąc abym się zamknęła. Wzruszyłam tylko ramionami i spuściłam głowę w dół. Nie mogłam poradzić na to, że on miał jakiś rodzaj władzy nade mną.

-Nic się nie stało Chanel. Cóż, więc jakie mamy plany na dziś?

Lekceważąco machnął ręką, a jego oczy zabłyszczały entuzjastycznie.

-Szczerze mówiąc myślałam nad tym, żeby zostać w domu i obejrzeć jakieś filmy. Jestem zmęczona, a po za tym Clary przyniosła mi nowe filmy.

Colton spojrzał najpierw na mnie, a potem na Nialla, wzruszając ramionami.

-Brzmi dobrze - uśmiechnął się szerzej - Spotkałem dzisiaj przez przypadek Faith, więc zaproponowałem jej wspólne wyjście, a ona od razu odmówiła, mówiąc, że musi pomóc mamie. To cholernie dziwne, bo Eddie powiedział mi dzisiaj to samo. Rozumiesz?

Powiedział z błyskiem w oczach, a na jego twarzy malowało się rozbawienie. Skrzyżował ramiona na klatce piersiowej, wpatrując się we mnie jednoznacznym spojrzeniem

-Myślisz, że poszli, gdzieś razem? To trochę dziwne, nie sądzisz? Przecież jeszcze niedawno Eddie przyznał, że nie chce mieć dziewczynę.

-Ale też powiedział, że podoba mu się Fiath! Myślę, że nasz Eddie zmienił zdanie co do związków, i teraz oni po prostu wyszli gdzieś razem, nie mówiąc nam o tym.

Colton uniósł dłonie w powietrze, jakby to była najoczywistsza rzecz na świecie. Marszcząc brwi przeniosłam wzrok na Nialla', który szedł w stronę kuchni.

Jeśli to co Colton mówi jest prawdą, to przyrzekam, ze osobiście zabije Faith. Ona jest moją najlepszą przyjaciółką i nie mogę uwierzyć, że poszła gdzieś z Eddie'm nie mówiąc mi nic. To trochę dołujące, bo przecież nie mamy przed sobą żadnych tajemnic.

Jedynie co zrobiłam to wzruszyłam ramionami, bo nie wiedziałam co mogłam powiedzieć. Szczerze? To naprawdę było dziwne, ale to nie była nasza sprawa. Chociaż wcale nie musieli przed nami tego ukrywać. W końcu jesteśmy przyjaciółmi. I cieszy nas ich szczęście.

Colton ściągnął kurtkę i powiesił ją na wieszaku, a następnie razem ruszyliśmy w stronę kuchni. Niall siedział na krześle i coś pił, a ja wyciągnęłam z półki popcorn, ciastka i chipsy.

-Idziesz z nami oglądać film?

Spytałam Niall'a, szturchając go delikatnie w ramie. Chłopak podniósł na mnie swoje intensywne spojrzenie, a ja niemal od razu poczułam, jak moje nogi słabną, uginając kolana przez ciężar mojego  ciała.

Zwilżył językiem dolną wargę, a jego oczy zaświeciły - Jeśli chcesz...

-Chcę! - krzyknęłam zbyt szybko, powodując, że Colton spojrzał na mnie z zaciekawieniem, a ja po prostu nie mogłam powstrzymać motylków, które robiły spustoszenie w moim żołądku - To znaczy, nie przeszkadzasz mi - przyjęłam obojętną minę, poprawiając się.

Ustawiłam na stole kilka misek, dzięki czemu mogłam rozerwać opakowanie i wrzucić do niej chipsy. Niall wrzucił do mikrofalówki popcorn, a Colton po prostu zajął się układaniem ciastek na talerzu i nalewaniem coli do szklanek. Następnie zanieśliśmy wszystkie rzeczy do salonu i wygodnie ułożyliśmy się na sofie. Usiadłam na środku, dzięki czemu Niall zajął prawe miejsce obok mnie, a Colton lewe. Po prostu wspaniale.

-Więc co oglądamy? - blondyn spojrzał na nas leniwym wzrokiem z nad telefonu.

-Myślałam o tym, żeby obejrzeć "Niezgodna" film jest świetny, a aktor ponoć niesamowity. Leigh wczoraj cały dzień chwaliła ten film, a ja chcę wiedzieć dlaczego. Co o tym myślicie?

Zerknęłam na nich, wciskając sobie popcorn do ust. Naprawdę chciałam obejrzeć ten film. Dzisiaj rano oglądałam zwiastun i cholera, ten aktor jest naprawdę nieziemsko przystojny, a scena pocałunku niesamowita. Nawet nie wiecie, jak bardzo chciałabym być na miejscu głównej aktorki.

Wzięłam do ręki pudełko z filmem, unosząc je trochę do góry, dzięki czemu oboje spokojnie mogą obejrzeć okładkę. Colton spojrzał na pudełko, a potem na Niall'a unosząc do góry brwi. Niall parsknął śmiechem, kręcąc z rozbawieniem głową. Czy oni właśnie porozumiewają się bez słów? Zmarszczyłam brwi, bo to była najdziwniejsza sytuacja jaką widziałam. Czy Niall i Colton polubili się choć trochę? O co im chodzi?

-Miałem nadzieje na jakiś horror - Niall powiedział, a ja z całej siły zacisnęłam zęby, wiedząc, że robi to specjalnie.

-Wiesz, że nie lubię takich filmów.

Warknęłam w jego stronę, krzyżując ramiona na klatce piersiowej. To zaskakujące jak szybko mój nastrój się przy nim zmienia. Ale po prostu nic nie mogę na to poradzić. On jest cholernie zmiennym chłopakiem.

Wzruszył ramionami, prychając pod nosem - No i co? Wcześniej jakoś je oglądałaś.

-Bo się nudziłam i nie miałam nic innego do roboty - wytłumaczyłam słabo, unosząc głowę do góry - Ale to nie zmienia tego, że wciąż się ich boje.

-Nie przejmuj się. Jak chcesz to możesz się do mnie przytulić. Wiesz, tak jak zawsze.

Colton uśmiechnął się w moją stronę, a jego oczy zaświeciły,podczas gdy moje się rozszerzyły. Okej? To było dziwne i kompletnie nie w jego stylu.

Niall zacisnął z całej siły szczękę, wpatrując się we mnie pustym spojrzeniem - Jesteście razem?

-Uhh,,Co? - podrapałam się niezręcznie po karku.

-Jesteśmy przyjaciółmi,

Colton odpowiedział za mnie, dzięki czemu mogłam wypuścić powietrze, które trzymałam w płucach od dłuższego czasu. Pieprzony boże, to jest takie niezręczne. Oblizałam usta i w ciszy pozwoliłam chłopakom wybrać jakiś film. Minęła dłuższa chwila zanim włożyli płytę do odtwarzacza, ponieważ trochę ciężko było im się dogadać. Cóż, oni po prostu oglądają coś innego. W ostatniej chwili zgodzili się na "Hostel". Ułożyłam się wygodnie, przytulając poduszkę, dzięki czemu w strasznym momencie mogę się zasłonić.

Połowa filmu przebiegła zaskakująco szybko. Podczas oglądania tylko pięć razy krzyczałam jak opętana, zakrywając się poduszką. Chłopcy cały czas śmiali się ze mnie, a to przecież była dopiero połowa filmu. Miałam ochotę wyłączyć to gówno i włączyć jakąś bajkę. I mówię całkiem poważnie.

Poprawiłam się w miejscu, a Colton korzystając z okazji objął mnie ramieniem. Automatycznie się spięłam, sięgając do miski, by wziąć kilka chipsów. Kątem oka spojrzałam na Niall'a. Uważnie oglądał film, jednak po chwili nasze spojrzenia się spotkały. Uśmiechnął się delikatnie, oblizując usta. Wzrokiem zjechał w dół mojego ciała zatrzymując się na dłoni, która leżała zaraz obok niego. Spojrzał na Coltona, który skupiony był na oglądaniu filmu, a następnie dyskretnie przysunął się w moją stronę. Delikatnie zaczął przesuwać po lini mojej dłoni, skupiając swoje spojrzenie na moich oczach. Opuszkami placów zjechał na dół i wplątał palce w moje.

-Poczekajcie, idę do toalety - Colton powiedział gwałtownie się ode mnie odsuwając.

Automatycznie puściłam jego dłoń, czując się nieswojo. I po prostu miałam nadzieję, że Colton tego nie zauważył. Brunet uśmiechnął się do nas, poprawiając spodnie i idąc w stronę korytarza.

Zanim zdążyłam zareagować poczułam usta blondyna na swoich, jego dłoń na moim karku, kiedy przyciągnął mnie bliżej siebie. Wplątałam palce w jego włosy, przechylając głowę, dzięki czemu mogłam poczuć go jeszcze bardziej. Mruknęłam cicho, kiedy złapał mnie gwałtownie za biodra i posadził na swoich kolanach. Przejechałam ręką po jego włosach, gdy jego język zderzył się z moim. Smakował piwem i miętą, a ja po prostu chciałam więcej. Czułam ręce Niall'a zjeżdżające w dół, aż zatrzymały się na moich bokach.

Słysząc trzask drzwi od łazienki automatycznie odskoczyłam, spadając na podłogę. Otworzyłam oczy szybko wstając i siadając na wcześniejsze miejsce.

-Coś się działo jak poszedłem? - spytał Colton, siadając obok mnie.

Automatycznie pokręciłam głową, próbując uspokoić mój przyśpieszony oddech.

-Nie, nic. Zupełnie nic - mruknęłam potrząsając głową.

-Wszyscy zginęli, został tylko on - stwierdził obojętnie Niall, a ja otworzyłam szeroko oczy.

Skąd on mógł to wiedzieć? Przecież...przez cały czas byliśmy zajęci sobą. Skąd, jak?

Wyjaśnijmy sobie coś, okej?

Mam dość was atakujących mnie.

Przypominam wam, że jestem człowiekiem i czasami może mi coś wypaść, jak brak komputera.

Dalej jestem w takiej sytuacji, że go nie mam, więc jak mogę dla was pisać?

Stop pls.

I jeżeli wam to przeszkadza to naprawdę mogę zamknąć bloga.

Piszę go dla was, a nie dla mnie.

Trochę szacunku, okej?

Te wasze hejty są śmieszne, skoro naprawdę nie mam jak pisać.

I nie tłumaczę się brakiem czasu, bo go mam. 

Przecież to jest kilka godzin pisania.

Po prostu nie mam do diabła komputera.

Tak ciężko to zrozumieć?

I jeszcze zostaje sprawa komentarzy.

Szczerze? Mam już to gdzieś.

Nie obchodzi mnie, czy komentujecie.

Jeżeli tak się zachowujecie, to naprawdę wielkie brawa.

(Aplauz na stojąco)

Jesteście śmieszni, skoro obrażacie mnie, kiedy brak rozdziału nie jest moją winą.

I jeszcze się żalicie, że rozdziały na wakacjach były rzadko.

To prawda, ale czego oczekiwaliście?

Były wakacje, czas na zabawy i spędzony z przyjaciółmi.

W przeciwieństwie do niektórych to ja nie zawiesiłam bloga na okres wakacji, tak jak niektórzy.

Więc przypominam; trochę szacunku ludzie.

Do następnego, a może i nie.