Capítulo Ocho

Dwa tygodnie później...

Wstałam z fotela. Niezdarnie otworzyłam drzwi i wyszłam na balkon. Właśnie wschodziło słońce i niebo mieniło się kolorami tęczy. Po chwili uszyłam kroki i poczułam jak jego ciepłe ręce owijają się wokół mojej tali. Położył głowę na moim ramieniu i cicho westchnął. Wzięłam głęboki oddech, chcąc uspokoić nierówne bicie mojego serca. Przegryzłam wnętrze policzka, kiedy poczułam jak jego wargi dotykają mojego policzka. Położyłam swoje dłonie na niego, na co jeszcze bardziej wzmocnił uścisk. Mimowolnie się uśmiechnęłam. Jego dotyk był najprzyjemniejszym dotykiem jaki człowiek może sobie wyobrazić. Chłopak jednym ruchem obrócił mnie przodem do siebie i brutalnie wpił w usta. Jego usta pieściły moje na różne sposoby, powodując trzepotanie motylków w moim brzuchu. Z wrażenia dygotałam na całym ciele, straciłam czucie w nogach. Oplotłam ramionami jego szyję, przyciągając go do siebie bliżej. Stado motylków robiło spustoszenie w moim żołądku, sprawiając że jęknęłam podczas pocałunku. Przegryzłam jego dolną wargę zmuszając go do jęknięcia. Odsunęłam się od niego ciężko oddychając. Posłałam mu lekki uśmiech, wtulając się w niego. Jego usta zaczęły wędrówkę po mojej szyi. To właściwie nie były pocałunki tylko delikatne muśnięcia. Jego oddech łaskotał mnie i pieścił jednocześnie. Całował mnie coraz mocniej. Poczułam gorący punkt na mojej szyi. Zanim zdążyłam zareagować, Justin odsunął się ode mnie.
-Idziemy na dół? - wyszeptał mi do ucha. Ciarki przeszły po całym moim ciele. Zapach jego perfum wypełnił moje nozdrza. Dlaczego on miał na mnie tak ogromny wpływ? Niepewnie skinęłam głową, czując, że nie jestem w stanie nic nie odpowiedzieć. Splątałam swoje palce z jego i pociągnęłam w stronę wyjścia. Zeszliśmy po schodach przepychając się i wygłupiając jak małe dzieci. Chłopaki siedzieli w salonie i oglądali film. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Nie byli sami. Koło nich siedział, Zayn. Momentalnie na mojej twarzy zagościł uśmiech. Od kilku dni przychodzi tu regularnie. Jest fajny, lubię go.
-Cześć, Chanel! - pisnęła blondynka siedząc na kolanach, Niall'a. Od, kiedy zorientowała się, że spotykam się z Justinem zrobiła się miła. Co dziwne naprawdę zdążyłam ją polubić. Jest śmieszna i zabawna.
-Cześć, Sue - pomachałam w jej stronę, posyłając lekki uśmiech. Naprawdę nie przeszkadza mi, że jest z Niall'em. Dobra...może trochę, ale wolę nią z nim, niż z jakąś inną dziewczyną.
-Co robiliście? - spytał, Zayn biorąc do ręki pilota i wciskając przycisk "stop" Westchnęłam. Dlaczego zawsze wypytuje nas o takie rzeczy? Jest zazdrosny? Ciekawy? Sama nie znałam odpowiedzi na te pytania. Spojrzałam na Justina. Stał wyprostowany i tępo wpatrywał się w chłopaka przed nami. Jego wyraz twarzy nie zdradzał żadnych emocji, ale domyślałam się, co siedzi w jego głowie. Widocznie też stał się podejrzliwy w stosunku do Zayn'a.
-Rozmawialiśmy -  Justin, odpowiedział za mnie. Mówił wolno i niby naturalnie, jednak wiedziałam, że miał ochotę rzucić się na niego. Po prostu za dobrze znałam mojego chłopaka. Półtora tygodnia. Półtora tygodnia jesteśmy ze sobą, a ja wiem o nim praktycznie wszystko. Zresztą w jego przypadku jest podobnie. Pociągnęłam go w stronę kanapy. Nie chciałam żeby się denerwował. Po prostu to nie było konieczne. Justin, usiadł na kanapie i pociągnął mnie tak, że siedziałam na jego kolanach. Owinął ręce wokół mojego ciała i oparł głowę na moim ramieniu.
-Rozmawialiście - Harry, parsknął śmiechem. Zmarszczyłam brwi nie wiedząc do czego zmierza. Widząc moją minę wskazał na moją szyję. Szybko musnęłam palcami moją szyję, zatrzymując się na pulsującym miejscu. Zarumieniłam się, a mi zrobiło się gorąco. Nie musiałam nawet patrzeć w lustro. Zrobił mi malinkę. Odwróciłam się do Justina i schowałam głowę w zagłębiu jego szyi. Harry, przyłapał mnie na kłamstwie. To było żenujące. Usłyszałam cichy śmiech przy moim uchu. Świetnie! Jeszce, Justin się ze mnie śmieje. Przegryzłam delikatnie jego skórę na szyi, chcąc aby się zamknął, jednak zamiast tego cicho jęknął. Uśmiechnęłam się z wyższością i zaczęłam ssać i przegryzać jego skórę doprowadzając go do jęków. Kiedy, skończyłam odsunęłam się od niego, chcąc podziwiać swoje dzieło.
-Ładna malinka, Justin - zachichotała, Sue.
-Co do cholery? - mruknął dotykają dłonią swoją szyję. Spojrzał na mnie z szeroko otwartymi oczami, a ja uśmiechnęłam się niewinnie. Chciał coś jeszcze powiedzieć ale, Harry mu przerwał.
-Gramy w butelkę? - spytał kołysząc przedmiotem, którym miał w ręku - butelką. Wszyscy jęknęli z niezadowolenia. Widocznie, każdy bał się jakie zadania karze zrobić im, Harry. Krótką mówiąc, kiedy gra w butelkę jest nieobliczalny - Na pytania oczywiście - dodał po chwili. Wszyscy się zgodzili i usiedli na podłodze. Usiadłam między Amy, a Justinem.
-Dobra! Więc, ja zaczynam, bo to mój pomysł jest - stwierdził, Harry i zakręcił butelką. Wszyscy patrzyli tępo na przedmiot. Po chwili butelka zatrzymała się na, Sue. Harry, wydał z siebie jęk zadowolenia. Spojrzeliśmy na niego ze zdziwieniem.
-Czy, Jessica mówiła ostatnio coś o mnie? - spytał z nadzieją w głosie. Jessica? Jaka, Jessica? Czy ja o czymś nie wiem? Widocznie, Harry wymyślił tą grę, aby wyciągnąć informacje o tajemniczej dziewczynie. Mimowolnie przewróciłam oczami i oparłam głowę na ramieniu, Justina.
-Hmm...niech pomyślę - chwyciła swoją brodę i udała, że się zastanawia - Tak, ale nie powiem ci co. Próbuj dalej, Styles - warknęła biorąc do ręki butelkę, po czym nią zakręciła. Chwila niepewności. Butelka zatrzymała się i wskazała na mnie. Przełknęłam głośno ślinę podnosząc głowę. Kto wie, co ta dziewczyna wymyśli?
-Już wiem! - wrzasnęła klaszcząc w dłonie, a ja już wiedziałam, że to nie będzie dla mnie miłe - Czy miedzy tobą, a Justinem doszło do czegoś więcej? - spytała. Otworzyłam szeroko oczy i spojrzałam na nią. Była zadowolona ze swojego pytania. Coś było nie tak. Dziwne uczucie towarzyszyło mi od dłuższego czasu, nie mogłam jednak sprawdzić, dlaczego tak się dzieje. Dopiero po chwili zdałam sobie sprawę, że nigdy nie czułam się tak wystraszona, że nigdy lęk nie ogarniał ciała w ten sposób, paraliżując nawet serce. Najważniejszy mięsień odmawiał posłuszeństwa. Nie pracował w ogóle.
-Możesz zmienić pytanie? - poprosiłam, chociaż wiedziałam, że moja prośba zostanie odrzucona. Pokręciła przecząco głową wpatrując się we mnie bezustannie.
-No dalej, Chanel. To nic takiego - pośpieszała mnie. Westchnęłam głośno. Dlatego nie chciałam w to grać. Nie lubiłam odpowiadać na intymne pytania. Po prostu uważałam, ze to jest moja sprawa i nikt nie powinien o tym wiedzieć.
-Nie robiliśmy tego jeśli o to ci chodzi - podrapałam się po karku nie patrząc na nią. Usłyszałam jak, Harry odetchnął z ulgą. Spojrzałam na niego z laserem w oczach. Jeśli wzrok mógłby zabijać. Harry, w tej chwili leżał by na zimnej podłodze. Wzięłam do ręki butelkę i zakręciłam. Na mojej twarzy pojawił się uśmiech, widząc jak butelka zatrzymuje się na Justinie.
-Więc - klasnęłam w dłonie tak samo jak wcześniej zrobiła to, Sue. Nie mogłam powstrzymać uśmiechu, który wkradł mi się na usta. Poważnie! Siedziałam tam i uśmiechałam się jak głupia w jego kierunku. Usłyszałam cichy chichot, Sue - Co byś zrobił, gdyby okazało się, że jestem tajnym agentem i moim zadaniem jest pozbycie się ciebie? - spytałam udając powagę, a każdy popatrzył na mnie jak na idiotę. Jednak zignorowałam ich. Odwróciłam się tak aby siedzieć na przeciwko niego i wyprostowałam się, wyczekując jego odpowiedzi.
-Powiedziałbym, Harry'emu aby napisali na moim nagrobku "Zabity przez sex bombę" - spojrzał na mnie i oblizał usta.
-Awww - wyrwało mi się. Prawda, że jest strasznie słodki? Nachyliłam się i cmoknęłam go w usta. Malik, zamruczał coś pod nosem, jednak zignorowałam go.
-Niall, dlaczego ty nie jesteś taki romantyczny? - spytała blondynka. Szturchnęła go w ramię i spojrzała na niego z oburzeniem.
-Kochanie, przecież ostatnio kupiłem ci ziemniaki - coś mi się wydaje, że on trzeźwy nie jest. Nie mogłam się powstrzymać i wybuchnęłam śmiechem, a wszyscy po mnie.
-Ale, wiesz, że on nie żartuje? - spytała przysuwając się w moją stronę. Skinęłam głową i parsknęłam śmiechem. Ziemniaki? Poważnie, Horan?
-Widzisz, Justin? Jesteś taki słodki - zaśmiałam się i poczochrałam mu włosy. Szatyn prychnął i odsunął się ode mnie.
-Nie jestem słodki, jestem sexowny - stwierdził poprawiając swój wyimaginowany kołnierz. Przychyliłam głowę na prawą stronę i spojrzałam na niego przymykając oczy.
-Oczywiście, kochanie - przytaknęłam przeciągając "o" - Ale, w takim razie ja jestem gorąca.
-No, bo przecież jesteś - stwierdził wymachując dłońmi, jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. W tym momencie zrobiło mi się cieplej na sercu, a kąciku ust mimowolnie powędrowały ku górze. Uśmiechnął się w moją stronę, a dreszcze przeszły przez moje ciało. Co tak właściwie mogłam odpowiedzieć? Czułam, że mój język lada moment zacznie się plątać.
-To takie słodkie - stwierdził, Harry sprawiając, że każdy spojrzał w jego stronę - Mogę już rzygać? - spytał, a we mnie się zagotowało. Co za idiota. Zniszczył nasz moment.
-Przynieść ci miskę? - posłałam mu sztuczny uśmiech. Już miałam zamiar go powyzywać, jednak Justin zatkał mi dłonią usta i przyciągnął do siebie, układając na swoich kolanach.
-Nie złość się, proszę? - wyszeptał mi do ucha chrypliwym głosem tak, żebym tylko ja to usłyszała. Po ciele przeszły mnie ciarki, byłam pewna, że to poczuł. Jak to możliwe, że wystarczył jego głos i już się uspokajałam? Jednym zwinnym ruchem obrócił mnie tak, że siedziałam z nim twarzą w twarz - Wszystko dobrze?
-Jest okej, dziękuję - uśmiechnęłam się. Justin, pocałował mnie w policzek i przytulił. Poczułam się...bezpiecznie? Tak, to chyba dobre określenie. Po chwili odsunął się ode mnie i posłał mi uśmiech, który od razu odwzajemniłam. Zsunęłam się z jego kolan i usiadłam obok niego, po czym odszukałam jego dłoni i ścisnęłam ją.
-Harry, jest taki beznadziejny - syknęła, blondynka w jego stronę - To twoja siostra mogłeś sobie odpuścić. Ciekawa jestem jak, Jessica na to zareaguje - zaczęła kręcić głową, jakby nie wierzyła w to, co przed chwilą powiedział. Przy wypowiadaniu ostatnich słów na jej twarzy zagościł chytry uśmiech. Boże, mówiłam, że ją kocham? Nie? To teraz mówię.
-Dziękuję - mruknęłam w jej stronę, na co skinęła głową i mówiła dalej.
-Jesteś taki dziecinny...Justin przynajmniej jest słodki - stwierdziła, a Justin chrząknął. Spojrzała na niego i wywróciła oczami - Sexowny - słysząc jej słowa parsknęłam śmiechem. On, zdecydowanie był zbyt pewny siebie, ale to w jakimś sensie jest w nim urocze.
-Przepraszam? - burknął, Niall i podniósł pytające brwi w stronę, Amy. On był...o nią zazdrosny?
-Ehh - westchnęła i przysunęła się do niego. Powiedziała mu coś na ucho. Na jego twarzy od razu zagościł chytry uśmiech. Blondynka przegryzła dolną wargę, a on skinął głową. Przegryzłam wnętrze policzka i postanowiłam ich zignorować. Popatrzyłam w kierunku Zayn'a, który patrzył na Justina jakby miał się na niego rzucić. O co mu chodzi? Potrząsnęłam głową i spojrzałam na Justina.
-Czy..czy, Malik jest o ciebie zazdrosny? - Justin przysunął się bliżej mnie i wyszeptał cicho. Otworzyłam szeroko oczy ze zdziwienia. Bardziej wydawało mi się, że Zayn po prostu nie polubił Justina albo po prostu mają ze sobą na pieńku.
-Nie wiem. Nie obchodzi mnie on - wzruszyłam ramionami, bo taka była prawda. Dopóki nie czepia się mnie albo Justina nie obchodzi mnie jego zachowanie. Mam tylko nadzieje, że zostawi to dla siebie. Powoli zaczynałam się nudzić. Justin, chyba to zauważył, ponieważ wyciągnął swojego Iphona z kieszeni i podłączył słuchawki. Włożyłam jedną słuchawkę, a on drugą. Szatyn oblizał usta i zaczął grzebać w swoim telefonie. Po chwili w słuchawkach zabrzmiały pierwsze nuty piosenki. Nie znałam jej tytułu, ale od razu spodobała mi się na tyle, że odłączyłam się wszystkiego co się dzieje. Spojrzałam na Amy i Niall'a. Usta chłopaka poruszały się, a wylatujące z nich słowa wywoływały uśmiech dziewczyny. Wyglądali na pochłoniętych rozmową, jakby trwali w osobnym świecie, otwartym tylko dla nich. Zabawne. Mnie również nawiedzało takie uczucie, gdy byłam sam na sam z Justinem. W pewnej chwili blondynka szepnęła mu coś na ucho powodując jego śmiech. Miałam wrażenie, że śmiech, którym promieniowała ta dwójka, wstrząsa ścianami budynku. A może sprawcą tego był mój krzyk rozpaczy? Coś pękło. Cały świat. Spadałam w czarny dół. Płonęłam w ogniu łez. Dusiłam się, krzyczałam… A wszystko to działo się jedynie w moich myślach. Potrząsnęłam głową, chcąc usunąć wszystkie myśli z mojej głowy. Odwróciłam twarz w stronę szatyna. Justin zrobił dokładnie to samo w tym samym momencie. Posłał mi uśmiech, który odwzajemniłam. Po raz pierwszy niczego nie żałowałam. Dziwne, prawda?
N i e   ż a ł o w a ł a m
Nachylił się w moją stronę, a mi lekko zawirowało w głowie. Przybliżyłam się, a on przycisnął swoje usta do moich. Po moim ciele przeszły ciarki. Nie panowałam nad tym. Jęknęłam prosto w jego usta i żarliwie oddałam pocałunek. Po chwili przejechał językiem po mojej dolnej wardze, prosząc o pozwolenie, które od razu mu dałam. Nasze języki zaczęły wspólny taniec, a ja zagubiłam się w nowym uczuciu pożądania. Wplątałam palce w włosy szatyna i pociągnęłam za jego końce, przez co cicho jęknął przysuwając mnie bliżej siebie.

Rozdział pisałam na telefonie mojego taty, więc przepraszam jeśli są jakieś błędy albo coś. Ktoś ostatnio pisał, że chce "Janel" moments, więc są. Zresztą koleżanka mnie jeszcze o to błagała. Tym razem jest mało, Niall'a, ale  w następnym rozdziale będzie go więcej. Moja koleżanka osobiście przeczytała ten rozdział i stwierdziła, że Justin i Chanel są słodcy, tak samo Amy i Niall. A wy co myślicie? Trochę skomplikowałam wszystko xD
Zapraszam do obejrzenia, jeśli blog cię zaciekawi to w komentarzu masz link do bloga. Wejdź, zaobserwuj i skomentuj. Autorka na pewno będzie się cieszyła. Do zobaczenia.
Cabin in the woods 

CZYTASZ=KOMENTUJESZ